Świnoujście

  • Ocena
  • Dla dwojga
  • Dla dzieci
  • Dla dorosłych
  • Dla seniorów
Opis

Świnoujście - miasto w województwie zachodniopomorskim, posiadające status powiatu. W roku 2007 mieszkało w Świnoujściu blisko 41 tys. mieszkańców. Jest to bardzo bogata miejscowość, bo dochód na 1 mieszkańca wynosi 4137 zł., co stanowi jeden z najlepszych wyników w naszym kraju.

Jest to jedyne "wyspiarskie" miasto w Polsce, położone w całości na 44 wyspach. Centrum leży na wyspie Uznam (ok. 80 % ludności),część komunikacji dalekobieżnej: terminal promowy, dworzec kolejowy i dworzec autobusowy znajduje się na wyspie Wolin, a trzecia zamieszkała przez niespełna 700 osób, to wyspa to Karsibór. Pozostałe są niezamieszkałe.

Mieszkańcy Świnoujścia żyją na wyspach Uznam, Wolin i Karsibór, przy granicy z Niemcami, między Bałtykiem na północy, a Zalewem Szczecińskim na południu, w otoczeniu licznych rozlewisk i cieśnin morskich, usytuowanych wśród 44 wysp współtworzących ich miasto. Mają u siebie port, stocznię, terminal pasażersko-towarowy, zakłady przetwórstwa rybnego oraz hotele, pensjonaty, ośrodki wypoczynkowe i prywatne kwatery, które każdego roku nawiedzane są przez tysiące turystów z Polski, Niemiec, Skandynawii i wielu innych części świata.

Wyspiarze z leżącego w województwie zachodniopomorskim Świnoujścia żyją jakby na granicy światów. Z jednej strony ich miasto stanowi ważny ośrodek gospodarki morskiej (jeden z 4 kluczowych portów w Polsce) i bazę marynarki wojennej, z drugiej uzdrowiskowy kurort, w którym występują solanki: bromkowe, jodkowe, żelaziste, borowe, pomocne przy leczeniu chorób układu krążenia, oddechowego, wydzielania wewnętrznego i przemiany materii oraz chorób skóry. Ów kurort to również niezwykle popularne letnisko. Tutejsza plaża jest największą w Polsce (w najszerszych miejscach mierzy sobie 100 m),a mimo że co roku znajduje tysiące admiratorów, jest wyjątkowo czysta. Od wielu sezonów powiewa nad nią Błękitna Flaga czyli certyfikat przyznawany przez międzynarodowe jury kąpieliskom spełniającym normy czystości, bezpieczeństwa i ochrony środowiska.

Dwojaki charakter miejscowości znajduje swoje odzwierciedlenie w jej architekturze. Obok zabytkówportowych czy wojennych występują tutaj pamiątki malowniczej architektury uzdrowiskowej. Podoba się to obcokrajowcom, którzy w 2007 r. kupili w tym liczącym sobie ponad 40000 mieszkańców mieście najwięcej po Warszawie i Krakowie mieszkań i lokali użytkowych.

Pierwszymi znanymi budowlami, były dwie strażnice, usytuowane w XII wieku, na obu brzegach Świny. Prawa miejskie osada otrzymała w 1765 roku. Po wybudowaniu falochronu i powstaniu większego portu, miasto staje się również kąpieliskiem, a odkrycie solanek i borowiny uczyniły w 1895 roku, także uzdrowiskiem. Przekopanie w latach 1875 - 1890 kanału żeglownego do Szczecina, miało duże znaczenie dla miasta i portu.

Główna część miasta usytuowana na wyspie Uznam, była przez wiele lat w pewnym sensie izolowana, przez brak stałego połączenia z Polską. Od czasu wejścia w życie Układu z Schengen można korzystać z tranzytu przez Niemcy, a niebawem powstanie też linia kolejowa z Niemiec do centrum Świnoujścia. Połączenie przez Świnę nadal jest tylko promowe, a wizja podwodnego tunelu, pozostaje tylko hasłem przedwyborczym.

Historia

Siła przyciągania wyjątkowej geografii terenu, na jakim usytuowane jest Świnoujście, już 3000 lat p.n.e. ściągnęła w te okolice człowieka. W XII w., na skrzyżowaniu szlaków handlowych: lądowego na linii wschód-zachód i wodnego na linii północ-południe istniał tu gród obronny, strzegący ujścia Świny. Został on zniszczony przez Duńczyków, potem odbudowany i pod koniec XIII w. uczyniony przez księcia pomorskiego Bogusława IV z rodu Gryfitów komorą celną.

W 1630 r. miejscowość opanowali Szwedzi, w rękach których pozostawała ona do 1720 r. kiedy to za 10000000 talarów w złocie wyspy Uznam i Wolin kupiły Prusy. Do słowiańskiej nazwy osady Swine dodano wówczas końcówkę münde (z niem. „ujście”, nazwa Swinemünde obowiązywała do 1945 r.). Niedługo potem na skutek rosnących opłat za przepływanie leżącą na terenie Pomorza Przedniego, a podlegającą do 1815 r. szwedzkiej kontroli rzeką Pianą (Peene),król pruski Fryderyk Wilhelm I postanowił zainwestować w żeglugę Świną. Do tego czasu Piana stanowiła główne połączenie Bałtyku ze Szczecinem będącym już w XI stuleciu ważnym ośrodkiem handlowym. Ujście Świny było piaszczyste i nie nadawało się do żeglugi, łatwo jednak było się przez nie przeprawić - wiadomo, że już w 1230 r. działała tu przeprawa promowa. Ponadto dla Prus stało się oczywiste, że wykorzystanie rzeki jako drogi żeglownej połączyłoby Bałtyk z pozostającymi wówczas w ich rękach Ziemią Pyrzycką, Wielkopolską i Śląskiem. Już w 1721 r. zaczęto więc prace związane z dostosowaniem Świny do żeglugi morskiej. Do prac został zaangażowany wybitny architekt Holender Gerhard Cornelius van Wallrave.

W 1747 r. Świnoujście ogłoszono portem morskim. Cóż jeśli znowu napadli je Szwedzi i to, co zostało na potrzeby portu wzniesione, zniszczyli. Znowu więc podjęto mozolne prace nad pogłębianiem Świny i uczynieniem u jej ujścia portu. Równolegle do nich powstawała planowa zabudowa miejscowości, która w 1765 r. otrzymała prawa miejskie. Pod koniec stulecia następował w niej intensywny rozwój przemysłu portowego zahamowany nieco na początku XIX w. na skutek wojen Prus z Anglią, Szwecją, a potem Francją. Świnoujście jako port handlowy podupadło także na skutek budowy w latach 1874-80 Kanału Królewskiego (obecnie Kanał Piastowski) łączącego środkowy bieg Świny bezpośrednio z Zalewem Szczecińskim. Duże statki zmierzające tą nową, wygodną drogą do Szczecina i z powrotem przestały zatrzymywać się w Świnoujściu.

Początek XIX w. był okresem, gdy do miasta zaczęli przybywać pierwsi letnicy, wybudowano Dom Zdrojowy (status uzdrowiska miasto uzyskało w 1896 r.),molo i łazienki, założono Park Zdrojowy. W czasie wierceń na przełomie XIX i XX w. odkryto solanki. Wszystkie te wydarzenia oraz fakt, że uruchomiono połączenia pasażerskie z portami bałtyckimi oraz połączenie kolejowe z Berlinem i Wolinem przyczyniły się do rosnącej popularności miasta wśród łaknących nadmorskiego wypoczynku letników.

W 1863 r. zakończono budowę fortyfikacji tworzących Twierdzę Świnoujście. Miejscowość nabrała iście militarnego charakteru w okresie międzywojennym, gdy pełniła funkcję portu wojennego. Niemal do końca wojennego kataklizmu miasto nie doświadczyło zniszczeń, spowodowały je dopiero naloty alianckie z 1945 r.

Na mocy Układu Poczdamskiego miejscowość została przyznana Polsce. Niestety jej urządzenia portowe, ważniejsze obiekty komunalne i cała dzielnica nadmorska znajdowały się w wyłącznym użytkowaniu radzieckich jednostek wojskowych. Po wycofaniu się Rosjan (ostatni wyjechali w 1992 r.) zaczęła odzyskiwać dawny blask cenionego na świecie, nadmorskiego kurortu.

Galeria

Opinie

Dodaj opinię
Ocena ogólna:
Dla dwojga:
Dla dzieci:
Dla dorosłych:
Dla seniorów:

Komentarze (0)
Dodaj komentarz
Lokalizacja